Codice Fiscali
januari 16, 2023
Vanmorgen vond er een aardverschuiving plaats
februari 12, 2023
Richting Italië naar de notaris
Het heeft wat geduurd, maar donderdag 19 januari is het zover en kunnen we gaan tekenen bij de notaris. We krijgen ook meteen de sleutels dus we vertrekken vol goede moed en een goed geladen aanhangwagen. Ook de hondjes gaan mee. Rijden richting Italië met de aanhangwagen is ook wel een heel avontuur. De maximum snelheid in Duitsland, Zwitserland en Italië is namelijk maar 80 km/h. Trager als de vrachtwagens ... Als ik mij achter een trage vrachtwagen kan zetten, is het op zich goed te doen. Op sommige momenten geeft het toch maar een onveilig gevoel.
We komen donderdagochtend aan in Bergamo, we moeten in het centrum zijn op het kantoor van de notaris. We zijn ruim op tijd dus we kunnen rustig een plaats zoeken om te parkeren en uit te rusten. Parkeren doen we ondergronds. We worden goed en heel vriendelijk begeleid door de parkeerwachters en krijgen een mooie plaats voor de auto met aanhangwagen. Een plaats waar ze de aanhangwagen mee in het oog kunnen houden. Wat een extra service!
Na eventjes te rusten gaan we snel iets drinken en iets eten in een kleine bar, Caffe Del Largo. We moeten rond de middag bij de notaris zijn, dan zitten we daar toch niet met een lege maag. De sneeuw valt goed uit de lucht, maar smelt ook meteen. We zijn benieuwd hoe het straks in Predore zal zijn.
We worden bij de notaris opgewacht door de makelaar die ons het huis verkocht heeft. De makelaar is er in Italië van het begin tot het einde bij en helpt ons met elke stap die we nemen. Bij de notaris zelf ontmoeten we ook de rest van de familie van de verkopers. Heel fijne mensen. We spreken er zaterdag mee af om alles in het huis nog eens samen te bekijken. De notaris doet zijn best om Engels en Frans te praten. Al verstaan we hem soms beter als hij gewoon Italiaans praat. Het verloopt wat chaotisch als het om papierwerk gaat maar uiteindelijk is alles wel duidelijk. We krijgen ook een hele stapel (letterlijk) documenten, bouwtekeningen, vergunningen, ... mee.
Na de notaris vertrekken we meteen naar ons huisje. ONS HUISJE! Nu voor echt.
Op naar ons huisje!
Onderweg naar ons huisje spelen de zenuwen wel parten. Eens in het dorp is de weg naar boven enorm steil. En ook hier heeft het goed gesneeuwd. De combinatie van sneeuw, steile hellingen en de goed gevulde aanhangwagen ... Mijn hart gaat tekeer. Gelukkig hebben we een 4x4 en speciale banden. Op één punt zat ik even vast, maar met wat te draaien met de wielen kom ik meteen weer in beweging en rijden we verder tot boven.
Eens boven zien we ons huisje in een feeëriek landschap. We zoeken uit welke sleutels we nodig hebben om binnen te raken en beginnen ook meteen met uit te laden voor het donker wordt.
Britt herinnert mij er ook aan dat we nog snel naar de winkel zouden moeten zodat we de komende dagen kunnen eten. Ik ben er niet zo scheutig op omdat het toch donker is en het vriest. De combinatie van een steile, smalle en gladde helling in het donker naar beneden maakte we weer wat nerveus. Ik heb geen keuze. Hoe lastig ik me ook maak dat we beter morgen gaan ... Als man heb je toch niets te zeggen en uiteindelijk is het toch goed gegaan. Om na het winkelen wat op te warmen genieten we van een welverdiende pizza en gaan we eten in het buurdorpje Tavernola Bergamasca.
Prachtige zonsopgang
Onze eerste nacht was enorm koud. Huis staat al enkele maanden leeg en het is -4 graden buiten. Het duurt wel even voordat de koude uit het huis is. De eerste ochtend is wel geweldig. De zonsopgang en de sneeuw op en rondom ons huisje is prachtig.
Vandaag gaan we meubeltjes kiezen in de Ikea en nemen we alvast ons nieuw bed mee zodat we toch deftig kunnen slapen. Zo'n bed en wat kastjes ... Dat zijn veel grote dozen, zeker met de lattenbodem en matras er nog bij. Gelukkig hebben we een paar dingen nog in de auto liggen zodat ik de koffer toch kan dichtbinden gezien de dozen net iets ta lang zijn.
Op de weg naar ons huisje staat plots een Fiat Panda stil op een heel steil stuk. Samen met enkele andere Italianen proberen we hem tegen te houden als deze terug verder omhoog wil. Maar hij bolt steeds achteruit. De helling is te steil en we kunnen hem niet tegenhouden. Terwijl wij opzij moeten springen duwt de Panda op zijn rem en komt weer tot stilstand.
We beslissen om zelf ook een stukje achteruit te rijden zodat er ruimte genoeg is, want de Fiat Panda stond nu wel heel dicht tegen onze auto. Achteruit rijden op een steile helling is niet makkelijk met al die dozen waardoor ik voornamelijk enkel op mijn linker spiegel kan rekenen. Britt moet ik niet vragen naar links of rechts want zij stuurt mij recht de afgrond in dan. We staan wat verder en we proberen nog eens. We zijn intussen met 4 mannen om te duwen. We leggen stenen achter de wielen waardoor de auto niet meer achteruit kan bollen en ja, hij is vertrokken en rijdt verder. We hebben onze goede daad van de dag weer gedaan en rijden ook verder naar ons huisje. Naar de Ikea gaan wordt zo toch nog een heel avontuur.
Opruimen en genieten
Binnen enkele dagen op maandag vertrekken we terug richting België want Britt heeft een afspraak voor haar nagels en tussendoor moet er ook nog een beetje gewerkt worden. Dus de komende dagen dienen nu vooral om wat op te ruimen en te genieten.
Zaterdag komen de verkopers van het huis langs. Ze leggen ons alles uit hoe alles werkt. Ze nemen de oude meubels mee die wij niet meer nodig hebben. En ze hebben ten slotte ook speciaal voor ons verse kaas en salami mee die we samen opeten.
Zondag gaan we naar het winkelcentrum Adamello we hebben nog wat spullen nodig zoals een wasmachine en nadien gaan we een lekkere wafel eten in Lovere.
Op maandag onze laatste dag besluiten we even de berg omhoog te wandelen. Langs ons huis door loopt een wandelpad naar een punt dat uitkijkt over een groot stuk van het meer. Met de sneeuw en met onze puppy Sloef doen we maar een stukje en niet de hele wandeling. Ik moet even later ook rijden richting België dus we gaan ook niet overdrijven.
